| |
|
|
|
| ชื่ออื่น |
สมออัพยา(กลาง) มะนะ(พายัพ) ม่าแน่(กะเหรี่ยง-เชียงใหม่)
หมากแน่ะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) |
|
|
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ |
การใช้ประโยชน์ |
| ต้น |
เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ถึงขนาดใหญ่ สูงประมาณ 20-30 เมตร |
|
ใช้เป็นอาหาร |
ผลห่าม รับประทานเป็นผักแกล้มกับ
น้ำพริกกะปิ น้ำพริกปลาร้า น้ำพริกแดง หรือทำแกงคั่ว ผัดกับหมู |
| ใบ |
เป็นใบเดี่ยว
เรียงสลับกันไปตามข้อต้น ใบรูปไข่ ปลายใบแหลม โคนใบมนหรือสอบ
ขอบใบเรียบ และพื้นใบมีสีเขียว ใบยาวประมาณ 2.5-6 นิ้ว ก้านใบยาว |
|
คุณค่าทาง โภชนาการ |
ให้วิตามินเอ
บี และซี ให้ธาตุฟอสฟอรัส แคลเซียม และเหล็ก |
| ดอก |
ออกเป็นช่อใหญ่ ดอกขนาดเล็ก ช่อหนึ่งมีจำวน มากสีนวล มีกลิ่นหอม |
|
ใช้เป็นยา |
ทั้งต้น เป็นยาขับเสมหะ
แก้อาหารเสียวคอ เสียวหน้าอก แก้ท้องผูก เป็นยาฝาดสมาน ดอกเป็นยารักษาโรคบิด
ผล บดละเอียด โรยแผลเรื้อรับ ผลอ่อน เป็นยาระบาย ผลแก่ เป็นยาฝาดสมาน
แก้ลมจุกเสียด และเจริญอาหาร เปลือก เป็นยาบำรุงหัวใจ ขับน้ำเหลืองสี
ขับปัสสาวะ เนื้อหุ้มเมล็ด แก้ท้องผูก ท้องอืด ท้องเฟ้อ โรคท้องมาน
ตับม้ามโต อาเจียน อาการสะอึก โรคหืด และท้องร่วงเรื้อรัง |
| ผล |
เป็นรูปไข่ หรือค่อนข้างกลม
มีสัน 5 สัน ผลยาว 2.5-4 ซม. มีสีเขียวอมเหลือง หรืออาจมีสีแดง
ปนภายในผลมี 1 เมล็ด เมล็ดมีลักษณะแข็ง |
น้ำสมอไทย |
ส่วนผสม
สมอไทย (ฝานเอาแต่เนื้อ) 1 ถ้วย
น้ำสะอาด 2 ถ้วย
น้ำเชื่อม 1/3 ถ้วย
เกลือป่น 1/2 ช้อนชา
วิธีทำ
เลือกลูกสมอที่แก่จัด ล้างน้ำให้สะอาด ปอกเปลือก ฝานเอาแต่เนื้อ
ใส่เครื่องปั่น เติมน้ำต้มสุก ปั่น กรองกากออกด้วยผ้าขาว บาง
แล้วเติมน้ำเชื่อม เกลือป่น ชิมรสตาม ชอบ จะได้น้ำลูกสมอสีเขียวขุ่น
เนื่องจาก มีเนื้อลูกสมอปนอยู่ เวลาดื่มเติมน้ำแข็งบด มีรสมันขึ้นเล็กน้อย |
| |
|
|
|
